Wybierz jakim chcesz być klientem
Początki rumu Angostura nie należą do typowych. Nie jest to bowiem rum kojarzony z morzem, żeglugą i piracką historią. Nie stanowi także dzieła przypadku lecz lat mieszania oraz eksperymentów. Wyróżnia się zdecydowanie na tle innych producentów. Szczególnie, że receptura jest efektem hodowania precyzyjnych szczepów drożdży. Zaskakują one rezultatem i pozwalają nam do dziś cieszyć się bogatym bukietem, który dostępny jest za sprawą szerokiego spektrum produktów w ofercie Angostura.
Wieloletnie poszukiwania odpowiednich kompozycji smakowych zaowocowały powstaniem szalenie popularnej kompozycji rumu Angostura. Dlaczego można uznać ją wyjątkową? Z prostej przyczyny, całość jest na tyle plastyczna w produkcji, że powstaje na jej bazie szereg dobrych rumów, które diametralnie różnią się od siebie. Przykładem może być Angostura Aromatic Bitters, czyli mix najbardziej pikantnych smaków, które pieszczą delikatnie język.
Więcej
Firma C.W. Abbott and Co. została założona w 1865 roku w Baltimore, w stanie Maryland, który był wówczas jednym z wielkich centrów amerykańskiej produkcji alkoholi. Firma rozpoczęła sprzedaż swoich bitterów w 1872 roku, stając się jednym z trzech najlepiej sprzedających się bitterów w erze koktajli - był to bitter używany w oryginalnym koktajlu Manhattan. Firma prowadziła działalność handlową do lat 50-tych, ale potem zniknęła z rynku. Co więc, można zasadnie zapytać, stało się z firmą Abbott's?
W 1865 roku bittery od dawna były częścią arsenału barmana: w tym momencie minęło już około 59 lat, odkąd The Balance and Columbian Repository zdefiniowało "koktajl" jako "pobudzający napój alkoholowy składający się z dowolnego rodzaju spirytusu, cukru, wody i bitterów - wulgarnie nazywany bittered sling...". Do połowy XIX wieku bitters być może nie do końca pozbył się przekonania, że jest jednym z olejków, toników i eliksirów - producenci twierdzili, że potrafi oczyszczać krew, leczyć niestrawność, malarię, zaparcia lub oczyszczać wątrobę - ale interes szedł dobrze i marki bitters mnożyły się na całym świecie.
To był złoty wiek picia w Ameryce: Jerry Thomas właśnie napisał swój "Bartenders Guide"; powstawały podstawy receptur, z których korzystamy do dziś; a bittersy odgrywały kluczową rolę. Ich miejsce w niezbędnym repertuarze barmanów zostało jeszcze bardziej przypieczętowane w 1900 roku w Podręczniku Barmana Harry'ego Johnsona, w którym wymienił on główne bittery "wymagane w pokoju barowym" jako Boker's, Hostetter's, Orange, Boonecamp, Stoughton, Sherry Wine, East India i Angostura. Abbott's i Peychaud's są dziwnie nieobecne na jego liście, być może tłumaczy to fakt, że zawiera on reklamę ich najbliższego rywala Boker's, który zniknie, przypuszczalnie zbankrutowany, zaledwie jakieś trzy lata później.
Na horyzoncie pojawiły się jednak dwie chmury, które do końca tej historii miały zmienić stosunek amerykańskich barmanów do bitterów.
Po pierwsze, w 1906 roku Theodore Roosevelt powołał do życia Food and Drug Administration i podpisał The Pure Food & Drug Act. Wymagało to od produktów, które deklarowały określone korzyści zdrowotne, posiadania dowodów na ich poparcie. Ubrany w płaszcz szacunku, Abbott's przetrwał to żniwo, z broszurą z epoki opisującą: "Do lekarza: Jako menstruum lub pojazdu lekarz znajdzie Abbott's Bitters zmniejsza i zapobiega podrażnieniom soli, viz..: Bromków, Jodków i Salicylanów; działa jako rozpuszczalnik i pomaga usunąć ich płaskość." Lub w słowach laika: "Możesz rozpuścić lekarstwo w Abbott's i będzie ono miało ładniejszy smak".
Po drugie, około 1920 roku uchwalono 18. poprawkę i ustawę Volsteada: Prohibicja nadeszła. Nie była to jednak natychmiastowa zagłada bitterów, jak można by sobie wyobrazić: ze względu na śladowe ilości szacunku, jakimi darzono ich lecznicze dziedzictwo, bittery zostały wyłączone spod działania ustawy i właściwie kwitły przez cały okres prohibicji.
W rzeczywistości to nie prohibicja zadała śmiertelny cios tradycji bitterów w Ameryce, choć jej zniesienie w 1933 roku można z pewnością przypisać. Wraz z nią amerykańscy gorzelnicy powrócili z zapałem do produkcji bourbona i żyta, i wydaje się, że to właśnie ta gorączka złota za pieniędzmi z whiskey doprowadziła do upadku wszystkich, poza kilkoma, marek bitterów. Produkcja bitterów nie była po prostu tak lukratywna jak twardych trunków.
Na rynku bitterów pozostały marki Abbott's, Angostura, Peychaud's i Fee Brothers - trzy z nich prawdopodobnie masz dziś w swoim barze, przy czym Abbott's w 1954 roku padł ofiarą naszych starych przyjaciół, Agencji Żywności i Leków. Wprowadziła ona zakaz stosowania fasoli tonka w żywności i napojach ze względu na zawartość kumaryny - kumaryna jest naturalnie występującą substancją chemiczną, która może prowadzić do krwawienia jelitowego i uszkodzenia wątroby. Była ona szczególnie szkodliwa u szczurów, choć w mniejszym stopniu u ludzi, którzy mogą ją znacznie lepiej metabolizować.
Niestety dla Abbott's, fasola tonka dostarczała kluczowy smak do swoich bitters, smakując coś jak mieszanka wanilii, migdałów i goździków. Słyszeliśmy niepotwierdzone dowody na to, że Abbott's zmienił formułę marki, być może używając wanilii. To tylko spekulacje: to, co jest z pewnością prawdą, to fakt, że mniej więcej w tym czasie Abbott's zniknął na dobre. Być może nowa receptura sprawiła, że nie były już tak dobre jak kiedyś, a może raczej cała kategoria podupadła w miarę jak powojenne podniebienia Amerykanów słodziły się i przyjmowały tropikalne smaki drinków Tiki - nie do końca naturalny dom dla odrobiny bittersów.
Abbott's został odesłany na śmietnik historii. Niestety, nie zachowała się żadna historia jego receptury i na tym koniec.
I tak pozostało przez prawie 60 lat, aż do pięciu lat XXI wieku, kiedy to grupa koktajlowych maniaków spotykała się na forum Drinkboy Roberta Hessa, aby dyskutować o wszystkim, co zostało zapomniane w sztuce barmańskiej i piciu. To właśnie jeden z tych zacnych kolegów o pseudonimie PerfumeKev miał środki, by przeprowadzić analizę chromatografii gazowej na nieotwartej butelce Abbott's z lat dwudziestych. Dzięki cudom nowoczesnej nauki, oryginalna formuła Abbott's zaczęła być dla nas odkrywana.
Korzystając z wyników analizy chromatografii gazowej, przeprowadzonej przez PerfumeKev, mieliśmy już bardzo przybliżone informacje na temat niektórych składników, ale nie ich ilości. Ze względu na wiek flakonu, który może mieć ponad 80 lat, wiedzieliśmy, że wiele z delikatniejszych składników uległo zniszczeniu na przestrzeni lat, co spowodowało utratę smaku i złożoności.
Przez następne trzy i pół roku zastanawialiśmy się, które, jak również dlaczego, pewne składniki zostały prawdopodobnie użyte w oryginale, dekonstruując i rekonstruując wyniki analizy chromatografii gazowej. Doszliśmy nie tylko do wniosku, że Abbott's był w swoim czasie starannie przemyślanym tonikiem wspomagającym trawienie, ale zdaliśmy sobie sprawę, że biorąc pod uwagę jego właściwości, mógł być również stosowany jako środek na kaszel.
Wspólnie odkryliśmy, że Abbott's jest bogata w gałkę muszkatołową i cynamon, z silną nutą goździkową, i stworzyliśmy profil smakowy oparty na 15 składnikach. W ciągu trzech i pół roku powoli zidentyfikowaliśmy kolejnych 15 składników. Były to głównie składniki o właściwościach leczniczych, z kilkoma wybranymi, które naszym zdaniem dodałyby głębi zapachowi Abbott's z ukrytymi warstwami smaku i aromatu. Jeśli chodzi o użycie fasoli tonka, (wciąż zakazanej w Ameryce, choć rozumiemy, że jest to w trakcie weryfikacji), próbowaliśmy zastąpić ją wanilią i migdałami, ale w rezultacie otrzymaliśmy nieco ubogą relację "prawdziwej rzeczy".
Kolejnym etapem było zakupienie beczki z amerykańskiego dębu o średniej wiórkowatości, w której leżakowaliśmy Abbott's przez sześć miesięcy, uzyskując bardziej zaokrąglony bitter o łagodnym smaku i wielu warstwach złożoności.
Trunek powstaje w zasadzie na dwa sposoby. Rum może zostać zrobiony z melasy, która jest półfabrykatem powstającym przy produkcji cukru. Z trzciny cukrowej pozostaje ciemnobrązowa substancja, która stanowić może podstawę dobrego rumu. Cena produkcji z melasy nie jest wysoka, produkuje się z niej większość rumów. Nie bez powodu. Pozwala ona wydobyć bardzo oryginalne kompozycje smakowe. Drugi sposób to produkcja z soku z trzciny cukrowej. W tym przypadku rumy nazywa się rumami agricole.
Angostura do produkcji wykorzystuje jedynie oryginalne szczepy drożdży. Te natomiast są specjalnie przygotowywane laboratoryjnie. W ten sposób producent uzyskuje pewność, że każda beczka, w której mocny alkohol później leżakuje, będzie posiadała identyczny smak. Destylacja trunku w przypadku rumu Angostura to przepływ przez standardowe kolumny, które w ostatni etapie mają wpływ na kolor i smak rumu. Całość jest umieszczona w beczkach. To właśnie w tym momencie w zasadzie zaczyna się cała magia dojrzewania.
Od rodzaju beczki bowiem i długości starzenia zależy jak ciemny rum będzie miał kolor i wyrazisty smak ostatecznego produktu. To właśnie beczki, w których wcześniej przechowywano inne alkohole, oddają rumowi wszystko co pozwala uzyskać niezwykłe palety smakowe. Przykładem takich trunków, które najlepiej oddają walory smakowe jest klasyczny bourbon. Ten szczególnie w połączeniu z dębowymi beczkami pozwala nadać odrobiny wanilii, karmelu w smaku. Natomiast w aromacie wyczuwalne są delikatne wrażenia zmysłowe skojarzone bezpośrednio z tym drzewem. Wszystko to znajduje zwieńczenie zaraz na końcu języka, kiedy już cały płyn znajdzie się na kubkach smakowych.
Jak najbardziej! Można przyjąć, że alkohol tego rodzaju doskonale sprawdza się w orzeźwiających long drinkach na długie wieczory. Dlaczego? Z tego względu, że od lat mocne rumy wykorzystywane są jako podstawa dla najbardziej klasycznych koktajli, takich jak Cuba Libre oraz Mohito. Rum idealnie łączy się z cukrem oraz kokosem, które stanowią podstawę np. pinacolady, a to dodatkowo czyni go bardzo cennym składnikiem w zasadzie każdego wieczoru w gronie znajomych. Nie ma nic bardziej przyjemnego w takich momentach niż szklaneczka ulubionego, delikatnego drinka na bazie rumu w dłoni i dobrze spędzony czas wśród bliskich i przyjaciół.
Przygotowywanie alkoholi to prawdziwa sztuka. Nie od dzisiaj wiadomo, że wykwalifikowani barmani to wręcz artyści w swojej dziedzinie. Natomiast Angostura to rzeczywisty klasyk wśród składników cocktaili. Dotyczy to zarówno tych alkoholowych, jak i nie. Z tego względu znane są także specjalne, międzynarodowe zawody barmańskie Global Challenge sygnowane nazwą właśnie tego trunku. Angostura jest na tyle znana, dzięki koncentracji smaku, którą stosuje się w ilościach nie przekraczających kilku kropel. Ciemna brązowo-czerwona barwa zachęca najbardziej wytrawnych fascynatów, a niezwykle charakterystyczny ziołowy aromat przywodzi na myśl doskonały lekko gorzkawy smak.
Angostura to alkohol całkowicie naturalny, który nie nadaje się do spożycia w czystej postaci. Jest zbyt mocny, jednak dzięki temu nadaje niepowtarzalnego posmaku najróżniejszym kompozycjom. W rękach barmanów jest prawdziwym narzędziem w tworzeniu oryginalnych drinków. W takim razie gdzie kupić Angostura?
Najlepiej bezpośrednio w naszym sklepie! Sprowadzamy wysokiej klasy produkty wyłącznie od renomowanych producentów oraz dystrybutorów. Od lat prowadzimy dopracowaną współpracę z dostawcami, którzy wysyłają nam szerokie spektrum renomowanych alkoholi, a w tym doskonałe i niepowtarzalne Angostura? Gdzie kupić? Właśnie tutaj! Zapewnimy Ci dostęp do trunku powstającego i modyfikowanego nieprzerwanie od 1824 roku. Jeśli preferujesz rumy z nutką czegoś więcej, to zdecydowanie wiesz już gdzie szukać!
